Nog niets verloren voor Beitske

Bij elke kartwedstrijd die ze rijdt, heeft Beitske Visser – ongeacht het eindresultaat – de uitstekende gewoonte om te knokken voor een podiumplaats. Keer op keer imponeert ze vriend en vijand met haar prestaties en haar verbetenheid. Dat bewees de jonge Nederlandse coureur nog maar eens in de tweede wedstrijd van de WSK Master Series in het Italiaanse Val Vibrata. Ze was goed op weg naar een nieuwe overwinning, toen een aanrijding roet in het eten gooide. Toch is alles nog mogelijk in het kampioenschap.

De wedstrijd op het circuit van Val Vibrata kwam voor Beitske Visser na een prestigieuze overwinning in de opening van de WSK Master Series in Siena. Als enig meisje in de categorie KZ2 in deze ‘gemengde’ sport weet ze al sinds het begin van het seizoen dat ze van haar mannelijke tegenstanders geen cadeautjes moet verwachten. Integendeel, ze zijn bepaald niet mals voor deze 15-jarige belofte, die in 2010 de ene krachttoer na de andere neerzet.

Hoewel ze het moest opnemen tegen een heleboel Italianen, die het circuit aan de Adriatische kust veel beter kennen, leverde Beitske een knappe derde beste tijd in de tijdtrainning, op amper een 1/10 s van de poleposition. Reeds vanaf de eerste manche ging ze in de aanval. Vooraan in het peloton werd een verbeten strijd geleverd, maar de Nederlandse won de race. Bij de aankomst gingen de eerste vijf coureurs in minder dan een seconde over de streep! Toch zouden de twee volgende manches nog moeilijker worden.
“In de tweede kwalificatiewedstrijd was ik goed vertrokken, maar de motor viel nu en dan uit. Ik heb veel tijd verloren en ben uiteindelijk naar de achtste plaats gezakt. Na de race heeft het team vastgesteld dat er een probleem was met de benzinepomp, wat heel zelden gebeurt. In de derde manche is het gaan regenen. In die omstandigheden had ik wat last van de Dunlop-banden, die niet mijn favoriete banden zijn. De grip was niet ideaal en ik heb slechts een zevende plaats kunnen halen. Daardoor mocht ik in de prefinale pas op de vijfde rang starten.”

De Nederlandse profiteert van deze nieuwe race om een knappe inhaalbeweging te maken in de rangschikking en klimt op tot de derde plaats. Voor de finale start ze op een heel benijdenswaardige tweede lijn. “De lichten doofden en ik kwam goed weg, maar kwam in de bocht een beetje in de verdrukking. Ik wile daarna Aceto weer passeren, maar toen ik hem wou inhalen, reed hij me klem en belandde ik met hoge snelheid in het gras. Toen mijn kart weer op de piste kwam, werd ik ook nog eens aangereden. Ik heb nog geprobeerd om verder te gaan, maar uiteindelijk heb ik moeten opgeven. De kart had teveel schade opgelopen.”

Beitske Visser had redenen om ontgoocheld te zijn: haar hoop op een podiumplaats was net in rook opgegaan, terwijl de Italiaan Zanchetta haar plaats bovenaan in de voorlopige rangschikking van de WSK Master Series van haar afsnoepte. “In de laatste race, in Castelletto, wil ik mezelf geen vragen stellen. Ik ga gewoon voor een eerste plaats. Daarna hangt het kampioenschap niet meer alleen van mezelf af. Aan het einde zien we dan wel waar het schip strandt.” Vergeten we niet dat de jonge Nederlandse in het begin van het seizoen een poleposition veroverde in de Andrea Margutti Trophy op het circuit van Castelletto di Branduzzo. Eens te meer zullen we de Intrepid-TM van Beitske dus van heel dichtbij moeten volgen…